Yaşamını yitiren yazar ve iletişim eğitmeni Mario Levi 25 Şubat 1957 tarihinde İstanbul’da doğdu. Çocukluğu Şişli, Feriköy, Kadıköy gibi azınlık nüfusunun yoğun olduğu semtlerinde geçti. Saint Michel Lisesi (1975), İstanbul Üniversitesi’nde Fransız ve Roman Filolojisi (1980) okudu. İstanbul’da yayımlanan Musevi gazetesi “Şalom”un kültür-sanat sayfasını yönetti (1984). TRT’de ve Açık Radyoda dört yıl boyunca dünya müzikleri üzerine yaklaşık iki yüz program yaptı. “Hokka” dergisinin yayın kurulunda görev aldı. Reklâm şirketlerinde reklam yazarı ve pazarlama kültürü düşünürü olarak çalıştı. “Mediacat” pazarlama iletişimi dergisinde (2003) köşe yazarlığı yaptı. Yeditepe Üniversitesi İletişim Fakültesi İşletme Yüksek Lisansı Programında reklâm ve tüketici davranışları alanında öğretim görevlisi olarak çalıştı.
Mario Levi, üniversiteyi bitirene kadar, birçok insan gibi o da zamanın akışında bir yerlerde yitirdiği ve tamamlayamadığı günlükler tuttu. İlk öyküsünü 1975 yılında yazdı. 1984 yılından itibaren “Şalom”, “Cumhuriyet” ve “Argos” gazeteleri ile “Cumhuriyet Dergi”, “Stüdyo İmge”, “Hürriyet Gösteri”, “Milliyet Sanat”, gibi yayın organlarında müzik ağırlıklı yazılar yazdı. Öyküleri 1990 yılından sonra daha başka dergilerde de yer aldı. 1991 yılında ikinci kitabı “Madam Floridis Dönmeyebilir” yayımlandı. 1992 yılında daha çok bir “anlatı” olarak görmeyi yeğlediği “En Güzel Aşk Hikâyemiz”i yazdı. 1993 yazmaya başladığı “Bir Zamanlar İstanbul” adlı kitabını ancak 2001 yılında yayımladı. Bu süre içinde gazetecilik dahil, çeşitli işlerde çalıştı, geziler yaptı. “Lunapark Kapandı” adlı kitabı 2005 yılında yayımlandı.
Eserlerinde daha çok İstanbul’daki azınlıkların sorunlarını anlattı. “İstanbul Bir Masaldı” romanıyla kendi bireysel tarihini yeniden inşa ettiğini belirten Levi, İstanbul’da yaşamış, kültürel, etnik, dini bir azınlık coğrafyasını ‘masal olmayan’ İstanbul’u anlatmayı amaçladı. Bu amacını; “İstanbul benim için bir masal değil. Ama romandaki o insanlar İstanbul’u zaman zaman bir masal olarak gördüler. Kendilerinden kopan, kendilerinden koparılan hayatları anımsadıklarından, belki bir zamanlar yaşamış oldukları İstanbul’u bir masal olarak gördüler. Bendeki İstanbul, hem onların masallarıyla, hem de bendeki gerçeğiyle yaşıyor. Ben bir masal İstanbul’unu anlatmak istemiyorum, ben gerçek bir İstanbul anlatmak istiyorum. Bugün yaşadığım, bende eksileri-artıları, yanlışları-doğruları, olumlu-olumsuz yanlarıyla yaşayan İstanbul’u anlatıyorum. Bana uzaklıkları ve yakınlıklarıyla olan İstanbul’u...” sözleriyle dile getirdi. “Bir Şehre Gidememek” adlı kitabıyla 1990 Haldun Taner Öykü Ödülü’nü, “İstanbul Bir Masaldı” adlı kitabıyla 2000 yılı Yunus Nadi Roman Ödülü’nü aldı.
“Kahramanların duygu ve düşünce dünyalarını uzun cümlelerle dile getirirken en küçük ayrıntıya kadar inebiliyor Mario Levi, anlatıcının kırk yıllık hayatının hemen her karesini canlandırabiliyor. Ancak bu kadar geniş bir zaman dilimine yayılan, çok sayıda ayrıntı barındıran ve çok sayfada tamamlanan romanında toplumsal meseleler neredeyse hiç yok. Önceki romanı “İstanbul Bir Masaldı”nın kahramanının benliğini ve belleğini oluşturan tarihsel geri plan “Lunapark Kapandı”nın kahramanları için nedense önemsiz olmuş. Kişisel tarihlerle toplumsal tarih arasında hiçbir bağ kuramıyoruz, doğrusunu söylemek gerekirse romanda toplumsalla ilgili hemen hiçbir şey bulamıyoruz. Beyoğlu’nda, Boğaz kıyısında ya da sair yerlerde gezip dolaşmalarına rağmen roman kişilerinin ruhsal tasvirlerini mekan tasvirleriyle zenginleştirmemş Levi. Bu durumda onların toplumdan yalıtılmışlığının altını çizmek ve roman estetiği adına bunun bir eksiklik olduğunu belirtmek isterim.” (Ömer Türkeş)
ESERLERİ:
MONOGRAFİ: Bir Yalnız Adam (Jacgues Brel’in hayatı, 1986), İçimdeki İstanbul Fotoğrafları (2010).
ÖYKÜ: Bir Şehre Gidememek (1990), Madam Floridis Dönmeyebilir (1990).
ROMAN: En Güzel Aşk Hikâyemiz (1992), İstanbul Bir Masaldı (1999), Lunapark Kapandı (2005), Karanlık Çökerken Neredeydiniz? (2009).
DENEME: Bir Yaz Yağmuruydu (2005).
HAKKINDA: Mario Levi / Madam Floridis Dönmeyebilir (1990), M. Yalçın / Madam Floridis Dönmeyebilir (Varlık, Mayıs 1991), Söyleşi (Sombahar, Temmuz-Ağustos 1993), Rıfat N. Bali / Bir Zamanlar Bu Diyarda Azınlıklar Yaşarmış… (Virgül, Aralık 1999), Enver Ercan / Bireysel Tarihe Seyahat (söyleşi, Radikal, 22.9.1999), TBE Ansiklopedisi (2001), Jale Sancak / Kenti Dinlemek-Büyülü Kent İstanbul’dan Öyküler (2002), Ayşen Gür / Bir Erkeğin Hikâyesi (Hürriyet Keyif eki, 27.3.2005), İhsan Işık / TEKAA (2006).